به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از تبریز، حجت‌الاسلام والمسلمین طه وثوقی، نماینده آیت الله العظمی سیستانی در استان آذربایجان شرقی، ظهر امروز در جلسه اخلاق مدرسه علمیه ولیعصر تبریز با تأکید بر پرهیز از تنبلی و کسالت، به حدیثی از امام علی(ع) اشاره کرد و گفت: امیرالمومنین(ع) در این حدیث می‌فرماید: «إيّاكُم و الكَسَلَ ؛ فإنّه مَن كَسِلَ لم يُؤَدِّ حَقَّ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ/ از تنبلى بپرهيزيد؛ زيرا كسى كه تنبل باشد، حقّ خداوند عزّ و جلّ را نمى گزارد».
وی اضافه کرد: ما طلبه‌ها وظیفه و رسالت مهمی بر عهده داریم و باید نیت‌مان از قرار گرفتن در این مسیر تحکیم شود و در این راه ثابت قدم باشیم.
استاد حوزه علمیه تبریز تأکید کرد: انسان باید به حساب خود رسیدگی کرده و ببیند در چه وضعیتی قرار دارد. قرار گرفتن در مکتب اهل بیت(ع) و ایستادگی در این مسیر، بسیار ارزشمند و مفید است.
حجت‌الاسلام والمسلمین وثوقی با اشاره به واقعه عاشورا، اظهار داشت: وقتی به یاران امام حسین(ع) می‌نگریم، متوجه می‌شویم که آنانی که تا پای جان کنار حضرت سیدالشهدا (ع) ماندند، برای خدا آمده بودند و دست به کار بزرگی زدند.
وی گفت: با کار و تلاش در راه خدا، دنیا و آخرت را توأمان خواهید داشت و در این خصوص شکی نداشته باشید.
نماینده آیت الله العظمی سیستانی در آذربایجان‌شرقی با تأکید بر اینکه باید قدر تک تک دقایق عمر خود را بدانید، عنوان کرد: طلاب باید رویه‌ای در پیش بگیرند که عمر و زندگی‌شان تضییع نشود؛ یکی از مواردی که در قیامت به صورت ویژه مورد سؤال و حسابرسی قرار می‌گیرد، چگونگی گذران عمر است.
حجت‌الاسلام والمسلمین وثوقی افزود: عمر سرمایه‌ای است که نباید اتلاف شود، با تلاش و کوشش از این سرمایه با ارزش حفظ و حراست نمایید.
وی خاطرنشان کرد: طلبگی و قرار گرفتن در این مسیر سعادت ویژه‌ای می‌خواهد و عزت دنیا و آخرت در این راه است، راهی که زحمت کشیدن در آن بسیار ارزشمند و لذت‌بخش است.
استاد حوزه علمیه تبریز در بخش دیگری از صحبت‌هایش رسیدگی به امورات طلاب را اقدامی پسندیده دانست و گفت: مدیران حوزه و مدارس علمیه با مدیران دیگر نهادها متفاوتند؛ رفتار مدیران با طلاب، همانند رفتار و محبت پدر به فرزندان خود است.
حجت‌الاسلام والمسلمین وثوقی تأکید کرد: دوست و رفیق، تاثیرگذاری ویژه‌ای در سرنوشت و تعیین مسیر زندگی انسان دارد. دوست، بهترین معرف برای انسان است و دوست خوب می‌تواند انسان را به عرش رسانده و دوست ناباب نیز به اوج حقارت و بدبختی بکشاند.
